Leren met Hoofd, Hart en Handen

Hoofd staat voor denken, Hart staat voor het gevoel, Handen staan voor dingen maken maar ook voor de beweging van het lichaam in het algemeen. Dit is mij op de Vrije School met de paplepel ingegoten. De tafels van vermenigvuldiging leren door te klappen en stampen. Zingen, gelijk vanaf het begin in meerdere talen. Verhalen, sprookjes en mythologieën. Ik kan het gevoel zo terughalen van de eerste klassen op de lagere school, zittend in de schoolbank met mijn duim in de mond luisteren naar de verhalen die verteld werden, genietend en woord na woord absorberen.

Later tijdens mijn opleiding tot Heilpedagoog in Zwitserland leerde ik de theorie¹ hierachter, Rudolf Steiner gaf aan dat in het onderwijs niet alleen de cognitieve kennis van belang is, maar dat ook de creatieve- en sociale vaardigheden ontwikkeld moeten worden.

Vervolgens komt het terug in de visie van Aventus² en in het boek van Sander Berendsen³.

Ik had vooraf niet kunnen bedenken dat er zoveel puzzelstukjes op hun plek zouden vallen.

Als kind onbewust en onbekwaam in de klas leren door absorberen met mijn hoofd, hart en handen en vele jaren later onbewust en onbekwaam mijn opleiding tot mbo-docent doorlopen met mijn hoofd, hart en handen. De brug naar de Leercirkel van Maslow⁴ is snel gelegd van onbewust onbekwaam naar onbewust bekwaam, het voelt voor mij als een bloem die opengaat, zich langzaam ontvouwd, aan de wereld moet wennen, zich de wereld eigen makend en dan haar volle schoonheid kan laten zien vol vertrouwen.

Op de Vrije School krijg je aan het eind van elk schooljaar een getuigschrift met voorop een gedicht dat door de klassenleraar speciaal voor jou is geschreven. Mijn leraar Paul Brouwer zag het al in de 1^e klas van de lagere school, mijn thema, waar ik dus al sinds ik klein ben mee bezig ben.